A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Apostelconvent (2)


 

 

 Aantiochie is nu het huidige Antakya. De kerk van Antiochie aan de Orontes en de gemeente te Jeruzalem aan de Jordaan hadden  verschillende achtergronden 

Twee richtingen

 Je moet weten dat er in de tijd van Paulus twee belangrijke christelijke gemeenten waren, die veel van elkaar verschilden.

Je had de Jeruzalemse gemeente, die erg behoudend was – in die gemeente bevond zich notabene een vrij grote groep bekeerde Farizeeën!-  en de Antiocheense gemeente, die grotendeels uit niet Joodse christenen bestond.

Lucas kwam ook uit Antiochië.

Hij is de enige niet- joodse schrijven van het Nieuwe Testament wist je dat?

En nu is het zo geweldig dat beide stromingen elkaar vonden op de apostelbijeenkomst in Jeruzalem in Jeruzalem.

Het is zeker geen compromis geweest.

Bij een compromis moeten beide partijen concessies doen. En dat was hier absoluut niet het geval. De Jodenchristenen mochten gewoon naar de tempel blijven gaan en hun kinderen laten besnijden, maar ze moesten een dergelijk juk niet opleggen aan de christenen uit de volken. Aan de niet-joodse christenen werden ook enkele dingen gevraagd.

Ik hoor wel eens zeggen: we moeten vandaag terug naar de kerk van Handelingen. In Hand.2 :45 wordt de ideale kerk immers getekend.

De gelovigen hadden alles gemeenschappelijk en er was een grote eensgezindheid. Dat was zeker zo in de beginperiode.

Conflictsituatie

Dat wordt al gauw anders. In Hand 6 en in Hand. 15 lezen we over een bedreigende conflictsituatie onder de christenen.

Ik ben ervan overtuigd dat het grote conflict in de oudste christelijke kerk tussen Jeruzalem en Antiochië zijn diepste wortels heeft in de etnische confrontatie waarover we lezen in Hand. 6.

Daar lezen we immers dat er ontevredenheid ontstond bij de Griekstaligen, die de Arameessprekenden verweten dat de weduwen uit hun groep bij de dagelijkse ondersteuning werden achtergesteld.

Twee soorten Joden

In Jeruzalem waren twee soorten Joden. Joden uit de diaspora , die uit de hele wereld afkomstig waren. Zij spraken Grieks.

Er waren ook Joden den die vooral op Jeruzalem georiënteerd waren. Zij spraken Aramees net als Jezus had gedaan.

De Pinkstergemeente in Jeruzalem bestond ook voor een groot gedeelte uit beide groepen. Nu waren er zeven wijze mannen aangesteld onder wie Stefanus om de grote instroom mensen in de gemeente op te vangen.

De apostelen hadden hen de handen opgelegd. Er vond een grote groei van de gemeente plaats en zelfs een groep priesters aanvaardde het geloof.

 En toch blijkt er al spoedig een kloof te zijn ontstaan tussen de Griekssprekende christenen  rond Stefanus en “De twaalven”.

 Eerste vervolging

Ik vind het wel heel opvallend dat, - als er na de dood van Stefanus een zware vervolging ontstaat tegen de gemeente te Jeruzalem uitgerekend de apostelen gespaard worden! (Hand. 8:1b)

. Lucas vermeldt het opzettelijk. Dat is toch wel frappant, niet?

Dat is des te meer opvallend als we er op letten hoe fel en fanatiek Saulus de jonge christelijke gemeente vervolgde.

Blijkbaar vond men de apostelen met hun engere kring van Aramees sprekenden niet zo bedeigend voor het voortbestaan van de Joodse godsdienst. Ze erkenden Jezus wel als hun Heer, maar zij hielden uiteindelijk nog wel vast aan de Joodse traditie.

Zij bezochten nog de tempel en zij lieten zich nog besnijden. Men kon tot op zekere hoogte de apostelen en hun aanhang nog beschouwen als een Joodse sekte. Die mensen hadden weliswaar vreemde opvattingen, maar ze waren nog geen spelbrekers of afvalligen.

Daarom werden de apostelen voorlopig met rust gelaten en betrof de vervolging uitsluitend de Griekssprekende Joden, die veel vrijere opvattingen hadden.

Deze hebben trouwens steeds weer opnieuw aanleiding gegeven tot een conflict. Zij hadden felle kritiek op de Joodse christenen uit de diaspora, die de noodzaak van besnijdenis helemaal niet zagen zitten.

Uitbarsting

In Antiochië komt het tot een uitbarsting. Wat was namelijk het geval? Paulus en Barnabas waren nog maar net teruggekeerd in Antiochië om verslag uit te brengen van hun eerste zendingsreis, of daar verschijnen enkele fanatieke christen-joden uit Judea.

Die beweren in deze gemeente bij hoog en bij laag dat alle christenen zich moeten laten besnijden als je gered wil worden.

Woedend zijn Paulus en Barnabas. Er dreigt een scheuring in de gemeente

De gemeente te Antiochië  besluit  daarom Paulus en Barnabas naar Jeruzalem te sturen. Als zij daar aankomen, blijkt dat de onrustokers van Antiochië daar geestverwanten hebben.

Ze komen oorspronkelijk uit de partij der Farizeeën. (Hand. 15:5)

Je zou kunnen zeggen dat zij oud-collega’s van Paulus zijn. Het oude vuur van het Farizeïsme werkt nog na. Het laait nu weer op.

Het is een scherpe tegenstelling: door het geloof alleen of door het geloof plus iets erbij.

Er ontstaat een geweldige ruzie. Maar dan ineens komt Petrus in de benen.

Hij vertelt wat hij heeft meegemaakt. Hoe de Heilige Geest ook aan de heidenen is gegeven.

We moeten onze broeders en zusters geen juk opleggen dat zij niet kunnen dragen. Nee, we geloven dat we alleen door de genade van de Heer Jezus gered kunnen worden(Hand.15:11).

Als Petrus uitgesproken is, nemen Barnabas en Paulus het woord en vertellen welke grote wonderen en tekenen God door hen had verricht.

Het is hier dat Petrus vertrekt en Paulus komt. Het woord is nu aan Paulus.

 Jakobus spreekt

Het is Jakobus die de doorslag geeft. Hij sluit zich aan bij Petrus door  als zijn mening te verkondigen, dat men de heidenen geen zware last moet opleggen.

Door de genade van de Heer Jezus geloven wij op dezelfde wijze behouden te worden als zij.

De opposanten zwijgen.

Van die woorden hebben ze niet terug.

Dan gaat Jakobus staan en vraagt het woord. Als broer van Jezus geniet hij in Jeruzalem groot gezag. Hij sluit zich aan bij Petrus en wijst verder op een profetenwoord dat zegt dat het huis van David eens hersteld zal worden.

Dan zullen ook de volken delen in het heil van Christus.

Jakobus denkt dat dit moment nu is gekomen. De vergadering trekt nu op advies van Jakobus de volgende conclusie. Het gaat om vier punten die allemaal met de afgodendienst te maken hebben. Goden zijn nietigheden die niet kunnen luisteren en geen genade kennen zoal JHWH.