A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Pluralisme


Pluraal en  pluriform.

Bij pluraal kunnen tweeërlei levensbeschouwingen, die haaks op elkaar staan, broederlijk naast elkaar als waarheden voorkomen.

Bij pluraal is er geen eenheid.

Pluriform

 

Pluriform betekent daarentegen meervormig en veronderstelt een zekere eenheid.

De kerk is pluriform.

Pluraal komt van het Latijnse woord pluralis, dat meervoud betekent.

Onze samenleving is pluraal, ze bestaat uit allerlei volken en rassen. Dit is pluraliteit.

Pluralisme

Pluralisme is iets anders. Pluraliteit heeft met feiten te maken, maar  pluralisme  is een ideologie die er vanuit gaat  dat er véle waarheden zijn.

Velen gaan ervan uit dat alle godsdiensten gelijk zijn.

De Bijbel, de Koran, de Veda’s en de gewijde geschriften zijn dan als het ware rivieren die putten uit hetzelfde waterreservoir.

In deze pluralisering van het leven  wordt alles relatief.

Vrijblijvendheid is troef.

In het World Wide Web van onze wereld waarin iedereen met iedereen communiceert en ‘on line’ is, zou het pluralistische godsbeeld het enige godsbeeld zijn dat voldoet aan de eisen van onze globale wereld.

Relativisme

Het relativisme is de eerstgeboren zoon van het pluralisme.

De kerk kan nooit principieel pluraal zijn.

Dat wil zeggen tweeërlei waarheid verkondigen. De Kerk kan niet belijden Jezus is de Christus en tegelijk ook belijden Jezus is de Christus niet.

In een plurale kerk wordt de boodschap van het evangelie dat er redding en behoud is door die ene Rechtvaardige Jezus Christus, gedegradeerd tot een ‘mening’ temidden van andere geloofsbelevingen. In een plurale kerk spreekt de kerk met twee monden.

De kerk is het lichaam van Christus. Ze kan alleen maar Christus naam belijden.

Anders houdt ze op kerk te zijn. De kerk is daarom geroepen te weren wat haar belijden weerspreekt.

Tucht behoort bij het wezen van de kerk.

Pluralisme in kerk

Pluralisme in de Hervormde kerk leidde indertijd ook tot de oprichting van de Geref. Bond in de Hervormde kerk.

Ds. L.A. Bähler uit het Friese Oosterwolde vertaalde eind 19e eeuw een pamflet van een boeddhistische monnik uit Tibet. Het Christelijke Barbarendom in Europa. De vertaler vond de  Nederlandse koloniale politiek en de christelijke zending zedelijk verwerpelijk.

Volgens hem moest  de ‘Oosterschen zuurdesem’ ons christelijk meel doortrekken”. Spiritueel konden wij veel van de Aziatische culturen leren. Het provinciaal kerkbestuur schorste hem, maar de algemene synode handhaafde hem als predikant.

Dat had de oprichting van de Geref. Bond in de Herv. Kerk tot gevolg, die de gereformeerde religie wilde veilig stellen.