Christusverkondiging

Er is geen groter verschil denkbaar  dan de biddende Jezus en de machtige keizer in Rome  Het beeld van de keizer staat  op een sokkel, Jezus ligt in Getsemane op zijn knieen voor de ingang van zijn verzoenend en schulddelgend  lijden.

Jezus voor Pilatus :" bent u echt een koning??

Jezus met de overspelige vrouw"Uw zonden zijn u vergeven"
.jpg'>

De keizers lieten zich vaak als een god vereren.De mensen riepen Caesar Kurios: de keizer is heer.

 Caesar Kurios. Maar  de christenen beleden:Jezus is Heer.

Hij is Heer over de volken, Heer over de zijnen en Heer over de dood.

Kern van ons belijden

Kunnen we de kern van ons belijden kernachtig formuleren? De

De vroege kerk beleed:’Jezus is Heer’.(En niet de keizer van Rome, -de roep Caesar  kurios is godslasterlijk.)

Je kunt ook als  uitgangspunt kiezen : 1 Kor. 1:23 en 24 “Wij verkondigen een gekruisigde  Christus, voor Joden aanstootgevend en voor  heidenen  dwaas. Maar voor wie geroepen zijn, zowel Joden als Grieken is Christus Gods kracht en wijsheid. Christus is volgens Paulus  de inhoud van het evangelie. Christus is het evangelie in hoogst  eigen persoon. Wij verkondigen niet onszelf, wij verkondigen dat Jezus Christus Heer is.( 2 Kor. 4:5) De kern kunnen we christocentrisch formuleren. De  levende Christus  is het warme en van liefde gloeiende hart van ons belijden. Ik spreek liever niet van de verzoening of de verkiezing als kern van ons belijden. Dat zijn abstracte begrippen. Wat zijn dan de christologische aspecten van ons belijden? Ik formuleer het graag voorlopig  zo:

 Stem van Christus

1) Hij of zij die het evangelie in woord en schrift, in preek en boek  ter sprake brengt is de stem van Christus die ook vandaag nog telkens weer het Woord neemt. Hij brengt zichzelf ter sprake in een sprakeloze wereld.

 Woord van Christus

2)Het getuigenis van profeten en apostelen is het Woord van Christus

Gemeente van Christus

3) Zij die met het evangelie worden aangesproken vormen de gemeente van Christus.de bruid van de hemelse Bruidegom en tot de aangesprokenen behoren ook allen die wij met dit evangelie willen bereiken. 

Met  christocentrisch bedoel ik niet alleen maar in  de  betekenis van een  heilshistorische benadering waarin  wij willen laten  zien dat de lijnen vanuit de teksten van het Oude Testament  uitlopen op de Christus als middelpunt van Gods  heilshandelen.  Dat zeker ook. Christocentrisch belijden en spreken betekent voor ons dat Christus het begin, het midden en het einde van de verkondiging is. Dat is dus een radicaal nieuwtestamentische inzet.

Het gaat  om de nu levende Christus (Kol 1 :27) “Christus is in u,hij is uw hoop op goddelijke luister. Hem verkondigen wij”.. In de preek moet aandacht zijn voor de nu levende Christus, die ook de Christus van Abraham en van Mozes was, die ook in de gemeente woont en tegelijk de stem van de predikant is..Christocentrische  prediking  is Christusprediking:

 Christusprediking

Is dat niet erg eenzijdig? Maar dan was ook Paulus erg eenzijdig.En toch... als we kennis nemen van de geschriften van Paulus en we lezen hoe Jezus van zichzelf vertelt, moeten we toch spreken an een christocentrische boodschap zowel bij Paulus als bij Jezus zelf

Christus is niet alleen vóór ons, maar ook  dóór ons en in ons. Onze Christus is de Christus van de profeten, de Christus van de gemeenten. De verkondiger is de stem van Christus en de gemeente is  de woonplaats van dezelfde Christus. De prediking moet ook niet  slechts uitlopen op de verkondiging van Christus. De verkondiging  begint daar.

Preken is Christus preken  Christus  is  niet in Betlehem geboren. In Betlehem is de eeuwige Christus in Jezus mens geworden.